در مطلب "مسیح"، فکر می کنم لیلا علیپور دچار اشتباه شده. معنای "اما نزد خود چه ام من؟ ابدیت سرافکنده گی و شرمساری" به نظر من این نیست که "مسیح از جاودانگی اش شرم ساره". معناش شاید این باشه که من کسی هستم که (با مرگم ؟) باعث جاودانگی "سرافکنده گی و شرمساری" شدم؛ این احساس شرمساری به نظرم در خود مسیح نیست، که در کسانیه که به صلیبش کشیدند(و یا شاید در همه انسانها). و یا به آخر شعر نگاه کنیم که می گوید:
جاودانه گی
درمانده و حیران
سر به زیر افکند.
...
و خورشید
از شرمساری
چهره در دامن تاریک کسوف نهاد.
***
به هر حال من فکر می کنم علیپور در برداشتی که از شعر داشته کمی دچار لغزش شده.